Studium przypadku walki z niską emisją w Polskich miastach: raport SmogLab
SmogLab, znany z badań nad problemem smogu w Polsce, opublikował swój najnowszy raport pod tytułem „Miasta kontra kopciuchy”. Dokument zawiera szczegółowe dane dotyczące tempa wymiany szkodliwych urządzeń grzewczych w ponad 30 największych miejskich aglomeracjach w kraju. Zawarte w nim informacje rzucają światło na to, jak poważnym problemem jest niska emisja, a także pokazują, że większość gmin nie podejmuje wystarczających działań, aby z tym problemem skutecznie walczyć.
Raport ujawnia, że miasto Łódź jest liderem negatywnego rankingu – przez ostatnie cztery lata wymieniono tam jedynie średnio 50 szkodliwych urządzeń rocznie, podczas gdy liczba funkcjonujących „kopciuchów” wynosi prawie 13 tysięcy. Jeśli ten trend się utrzyma, wyeliminowanie wszystkich szkodliwych urządzeń potrwa aż 256 lat.
Niewiele lepiej wygląda sytuacja w Chorzowie, który zajmuje drugie miejsce w tym niechlubnym zestawieniu. Miasto posiada obecnie 10 750 szkodliwych urządzeń grzewczych, z których rocznie usuwa zaledwie 83. Ten rytm wymiany oznacza, że cały proces zakończy się dopiero za 129 lat, czyli w roku 2154. Podobny problem dotyczy Bydgoszczy i Częstochowy, gdzie proces wymiany potrwa jeszcze kolejno 36 i 28 lat.
Jednakże raport SmogLab przynosi też kilka pozytywnych informacji. Mieszkańcy Krakowa, Skawiny, Warszawy i Rybnika mogą być zadowoleni z działań swoich władz – w tych miastach liczba szkodliwych urządzeń została znacznie zmniejszona lub nawet sprowadzona do zera. To przekłada się na znaczącą redukcję liczby dni smogowych – w Krakowie z 132 do 31 rocznie, w Rybniku ze 134 do 23, a Skawina zeszła ze 160 dni do zaledwie 16.
SmogLab wskazuje również na konieczność podjęcia dalszych działań w celu poprawy sytuacji z niską emisją. Rekomendują wprowadzenie nowego regulaminu programu Czyste Powietrze oraz zapewnienie stałych źródeł finansowania, usunięcie ograniczeń dla najuboższych gospodarstw domowych, utworzenie listy sprawdzonych wykonawców oraz ograniczenie zawyżania kosztów poprzez opracowanie listy cen referencyjnych. Podkreślają także potrzebę stworzenia kampanii społecznej mającej na celu odbudowanie zaufania do programu oraz zwiększenie świadomości na temat konieczności wymiany przestarzałych urządzeń.
